Skip to main content

गुजरात यात्रा : २०१७

गुजराथ ( अहमदाबाद परिसर) 

दि. २२, २३, २४ ऑक्टोबर २०१७

प्रशांत, प्रतिमा, साकार, प्रवीण, प्रथमेश

दिवस १ 

मुंबईच्या वाहतूक कोंडीत वेळेच्या हिंदोळ्यावर...पोचू का पोचणार नाही ...गाडी मिळणार का सुटणार ....कसेबसे पोचलो आणि एकदाची सहलीला सरूवात झाली ।

    भारत वस्त्रोद्योगात औद्योगिक क्रांतीपूर्वी जगावर राज्य करत होता , निर्यातीत भारत का अग्रेसर होता ?, ढाक्याची मलमल जगभर का निर्यात होत होती ? याची झलक पाहण्यासाठी  कँलिको संग्रहालयाला भेट दिली.

           संग्रहालयात कापडावरील कलमकारी, कच्छी , पाटण पटोला , बांधणी, बाटिक यासारखे भरतकाम , कापडाचे विणकाम यांच्या भारतभरातील असंख्य नमुन्याबरोबर चित्रकला ,धातूचे आेतकाम, लाकडावरील कोरीवकाम व पारंपारीक गुजराथ दर्शन होईल अशा वस्तू आहेत.

           गुजराथ, राजस्थामधील मंदिरांमधील पिछवाईवरील कलमकारी रामायणाचा चित्रपट्ट अमरचित्र कथेचा आद्य नमुना होता.

          चित्रकला असो वा वीणकाम कलाकाराची साधना प्रत्येक नमुन्यातून व्यक्त होत होती. एका पट्टावर मध्याक्षावर एक वृक्ष होता . वृक्षाच्या एका बाजूला त्यावृक्षाकडे पाहणार् या गोपिका व गोधन चित्रित केले होते आणि कठून तरी मुरलीची धून कानावर पडते आणि गोपिका ; गोधन दिशा बदलतात. अक्षाची दुसरी बाजू दिशा बदलाची प्रतिमा होती. मध्यवर्ती वृक्षाच्या खाली पडणार् या पुष्पभारामध्ये श्री कृष्ण दर्शन होते .

         बांधणीच्या गाठी मारताना कलाकाराकडे  माध्यमावरील प्रभुत्व, कल्पकता आणि उच्च अभिव्यक्तीसाठीची उत्कट साधना यांची पेड जमून येते तेव्हा कलाकार असे प्रसंग साकारू शकतो. 

         धागा तयार करण्यापासून वस्त्र निर्मितीचा प्रवास एकच असला तरी उद्दिष्टांनुरूप अभिव्यक्ती स्वतंत्र वेगवेगळी होते किंवा कलाकाराच्या मनात अभिव्यक्ती स्पष्ट असेल तर ज्या माध्यमावर प्रभुत्वा असेल त्या माध्यमातून प्रत्येक जण त्याच स्तरावर अभिव्यक्त होऊ शकतो.
      
           कँलिको संग्रहालयात पूर्व नोंदणाीने मर्यादित जणांना प्रवेश दिला जात असला तरी भारतीय वस्त्रनिर्मितीचा इतिहास व संमृद्धीेचे दर्शन घेण्यासाठी नक्कीच भेट द्या.
 
          दिवसभरात वेळ मिळेल तसे काल पाहिलेल्या सरदार स्मारकाबद्दल व साबरती आश्रम भेटाबद्दल लिहिन.



दिवस १ क्रमशः

22 ऑक्टोबर दुपारी शाही बागेतील सरदार पटेल राष्ट्रीय स्मारक पाहिले. दोन वर्षापूर्वी सोमवारी सुट्टीच्या  दिवशी भेट दिली होती तेव्हा शाही बागेचा आनंद घेतला होता ( टाईम पास केला होता ☺)

शहाजहान कालीन मुघल स्थापत्याचा नमुना असलेल्या या वास्तूने अनेक स्थित्यंतरे.पाहिली आहेत. शाही. निवास, कलेक्टर निवास राजभवन आणि आता सरदार पटेल राष्ट्रीय स्मारक ।

महिना 40,000 रुपयांची वकीली करणारे वल्लभभाई खेडा , बारडोली , झेंडा सत्याग्रहात सहभागी होत सरदार कसे बनले , त्यांनी अखंड  भारत कसा निर्माण केला , लोक सहभागातून सोमनाथची कसे उभारले हे. चित्र प्रदर्शन, चित्रपट आधूनिक ३ डी मिडिया द्वारे पहाण्यात 2-२.5 तास गेले आणि थोडे गडबडीत साबरमती आश्रमात पोचलो. चरखा चालवणाऱ्या ताईंना शोधून सूत कताई पाहिली.

गांधी प्रदर्शन , निवास पाहून सायं प्रार्थनेला गांधीजींच्या तीन अनुयायां 🙈🙉🙊सोबत उपस्थित राहिलो.



दुसरा दिवस

                 मेहसाना पांचोट  येथे बाहुचरी माता मंदिर पाहिले, या देवीचे कोंबडा वाहन आहे. गाव देवी वर लोकांची श्रद्धा आहे. एक मजेशीर दंतकथा : पूर्वी मुसलमानी आक्रमणे होत होती तेव्हा एकदा आक्रमकांनी गावातील सर्व कोंबडे फस्त केले. कोंबड्याच एक पिल्लू चुकून वाचले . सकाळी नेहमी प्रमाणे पिलाने बंग दिल्यावर सैनिकांच्या पोटातील कोंबड्यांना बांग दिली. देवीने चमत्कार दाखवला म्हणून आक्रमक देऊळ उद्धवस्त न करता परत गेले . तेव्हा पासून देवीला कोंबडा कापला जात नाही.

     नंतर मोढेरा येथे पुष्पावती नदी किनारी जुने सुर्य मंदिर आहे. जवळपास कर्क व्रुत्तावर हे मंदिर आहे. राजा भीमदेवने 1020मध्ये बांधलेल्या मंदिरातील  सर्व मुर्ती आज भंगलेल्या आणि झिजलेल्या आढळतात. येथे  भौमितिक रचनेतील पायऱ्या असलेले मोठे सुर्य कुंड रेखीव सुंदर आहे.

             पाटण येथील राणी की वाव ही भरपूर पायरीची घडीव  विहीर आहे. कोरीव कामात विष्णुचे प्रभुत्व जाणवते. उतरताना प्रत्येक पायरी वरून विष्णुचे दर्शन होते. इतर अनेक मुर्तीचे कोरीव काम आहे. हि विहीर मातीत पूर्ण गाडली गेली होती. 1958 साली उत्खननात पुरातत्व विभागाने पुनरूजीवीत केली. ही वाव राणी उदयमतीने अकराव्या शतकात बांधली. गुजराथी स्थापत्यात विहीर स्थापत्य विशेष आहे. विहिरीत पण सुंदरता आणता येत याचे अनेक नमुने गुजरातभर पाहायला मिळतात.

       एक नक्की सातारा जवळील लिंबाची विहीर गुजराथी माणसाला नक्की दाखवायला नेऊ नका. गुजरात मधील किरकोळ विहिरी छत्रपतींच्या विहारीपेक्षा उत्तम आहेत.☺

        राणीच्या विहिरी जवळ एक संग्रहालय पाहून पटोला हाऊस पहिले.  पाटण येथे पटोला साड्याचे  विणकर राहतात . पुर्वी 70 घराणी साडी विणायचे काम करायची. आता फक्त एकच घर म्हणजे सोळंकी कुटुंब हे काम करते. 3 माणसे मिळून ५ ते ६ महिन्यात फक्त १ साडी विणून होते. त्याची किंमत अडीच लाख व अधिक असते.
Calico Museum मधे सांगितल्या प्रमाणे हि एक विणकराची एक विशेष कल्पक निर्मिती आहे. उभ्या आडव्या  धाग्यांवर प्रथम नक्षी प्रमाणे रंग देऊन नंतर साडी विणली जाते.

नंतर पंतप्रधान मोदींचे गाव असलेल्या वडनगर येथे सुंदर तोरण कमान आहे ती पाहिली.

              परत येताना गांधीनगर येथील NID (National Institute of Design) Gandhi nagar campus पहाण्याचा योग प आला. 2010 च्या तुकडीची निशिगंधा सध्या डिझाईनचे पदव्युत्तर शिक्षण घेते आहे.  17 एकराच्या परिसरातील या संस्थेत वस्त्र , गाड्या , खेळणी, दैनंदिन वापरातील वस्तूच्या डिझाईन निर्मितीचे अभ्यासक्रम शिकवले जातात.

         निशीशी बोलताना या राष्ट्रीय संस्थेत चार महिन्यातील तुझे शिक्षण काय विचारल्यावर तिने दिलेले उत्तरेतील एक महत्वाचे : काही जण इथे आलो आता शिक्षणाची शेवटची 3 वर्षे  या मूड मध्ये असतात तर काही जणांना आता खऱ्या शिक्षणाची सुरूवात झाली असे वाटते .

          तिला येथे येऊन चार महिनेच झाले असल्याने तुझे काय हा प्रश्न विचारायाचा टाळला. आजून एक वर्षाने नक्की विचारेन. पाहू विद्याव्रती काय उत्तर देते ?

प्रशांत दिवेकर
23 ऑक्टोबर , अहमदाबाद 

Comments

Popular posts from this blog

वंदे गुरु परंपरा

वंदे गुरु परंपरा गुरुपौर्णिमा   अर्थात   ज्ञानाच्या   परंपरांचे   पाईक   होण्याचा   दिवस इमं विवस्वते योगं प्रोत्कवानहमव्ययम् । विवस्वान् मनवे प्राह मनुरिक्ष्वाकवेऽब्रवीत । । (४-१) भगवद् गीतेत देखील श्रीकृष्ण अर्जुनाला उपदेश करताना ज्ञानाच्या परंपरेचा दाखला दिला आहे. ते म्हणतात ‘ मी हा अव्यय ( अविनाशी ) योग सूर्याला सांगितला. सूर्याने मनुला सांगितला व मनूने  इक्ष्वाकू   सांगितला.  भारतीय परंपरेत नवीन ज्ञानतत्वाज्ञाच्या शाखांची मांडणी करताना देखील असा गुरु परंपरेचा वारसा सांगितला जातो. कारण ज्ञानाच्या परंपरेच्या संक्रमणातूनच ज्ञान वृद्धिगत होत जाते.                ज्ञान   प्रबोधिनीने   पथकाधिपती   म्हणून   समर्थ   रामदास ,  स्वामी   दयानंद ,  स्वामी   विवेकानंद   आणि   योगी   अरविंद या चार व्यक्तींचा स्वीकार केला आहे.   त्यापैकी एक म्हणजे समर्थ रामदास! कवि   वामन   पंडितांनी   समर्थांची ...

Vande Guru Parampara

  Vande Guru Parampara Guru Purnima – Honouring Our Gurus, Upholding the Tradition इमं विवस्वते योगं प्रोत्कवानहमव्ययम् । विवस्वान् मनवे प्राह मनुरिक्ष्वाकवेऽब्रवीत । । (४-१) In the Bhagavad Gita, while advising Arjuna, Lord Krishna gives an example of the tradition of knowledge. He says, “I imparted this indestructible Yoga to the Sun (Vivasvan), who passed it on to Manu, and Manu, in turn, passed it on to Ikshvaku.” In the Indian tradition, whenever new knowledge or philosophy is presented, the legacy of the Guru's tradition is also acknowledged—because knowledge flourishes only when its lineage is preserved and passed on. Jnana Prabodhini has accepted four great personalities—Samarth Ramdas, Swami Dayananda, Swami Vivekananda, and Yogi Arvind—as its visionaries, and pathfinders who have shaped Jnana Prabodhini ideals and direction. Today, let us learn about Samarth Ramdas. The poet Vaman Pandit praises him with the following verse. शुकासारखे पूर्ण वैराग्य ज्याचे...

In Search of History

  In Search of History “Forests are encroaching on human settlements…” “The forest swallowed up the city in a few years…” We often read such phrases in novels, but few years back, during my visit to Ross Island in the Andaman and Nicobar Islands, I saw this happening in real life. Ross Island, now called Netaji Subhash Chandra Bose Island , has a fascinating history. Once, it was the administrative capital of the British in the Andaman and Nicobar Islands. Named after Captain Daniel Ross, a marine surveyor, this island was a powerful symbol of British dominance. The British took control of Ross Island in the 1850s and ruled it for almost 80 years. They built luxurious buildings like the Chief Commissioner’s bungalow, a bakery, a church, a tennis court, and more, earning it the title “Paris of the East.” But nature has reclaimed its place. Today, the grand buildings are overrun by roots and vines, swallowed by trees like banyan tress and many varieties of Ficus family membe...